Kochajmy siebie teraz. Nie kiedy dostaniemy dobrą ocenę, fajną pracę, pochwałę. Nie kiedy coś osiągniemy. Nie gdy będziemy chudsze, bardziej pewne siebie, młodsze😄. Żartuje, ale tak na serio to podajemy mnóstwo warunków, żeby móc się zaakceptować. A my potrzebujemy polubić się już teraz, wiedząc jednocześnie, że będziemy ciągle się zmieniały, rozwijały. Mamy pielęgnować swoje ciało, swój umysł, ducha. Mamy troszczyć się o swoje zdrowie i świadomie wybierać to co jemy.

To samo tyczy się naszych marzeń. Niestety często to są tylko takie 'a, tak sobie tylko marzę’. Nie, mamy traktować nasze marzenia poważnie. Mamy iść po to co pragniemy. Tak, może nie być łatwo, pewnie pojawią się górki, ale wszystko smakuje lepiej gdy włożymy w to trochę trudu. Łatwy cel nie smakuje już tak samo.

Oglądałam ostatnio bardzo fajny odcinek 'Women of Impact’, którego gościem była Elle Russ. Dziewczyny rozmiawiały o tym czym jest pewność siebie i czy powinno się wchodzić w dyskusje pt. 'udowodnie ci, że jesteś w błędzie’.

Prawdziwie pewne siebie osoby nie konkurują z innymi

Zdarzają się sytuacje – i to wcale nie tak rzadko – że ktoś da nam pstryczka w nos swoim komentarzem, a my mamy po prostu ochotę mu oddać. ’No! to teraz mu pokaże gdzie raki zimują!’ albo 'niech sobie nie myśli, że ja jestem….!’. To niestety wiąże się ze stawianiem w tym pojedynku własnej wartości na to, że druga osoba przegra.

Zamiast mieć radary skierowane na nich, przestawmy je na SIEBIE. Niech to będzie intencja 'wiem, że jestem zajebista i nie musze ani z nikim rywalizować ani nikomu niczego udowadniać’. Takie podejście zmienia totalnie naszą wibrację – jedna zależy od twojej porażki/wygranej i jest generalnie w negatywnej energii, druga zaś jest pełna mocy i miłości, gdzie to MY zawsze triumfujemy.

Kiedy jesteśmy tak naprawdę szczęśliwe? Właśnie wtedy, gdy odrzucamy te wszystkie filtry i maski, które na siebie nakładamy. Pozwolenie sobie na takie totalne bycie sobą jest cudowne i niesamowicie uwalniające. Każda z nas jest niezwykła na swój własny, niepowtarzalny sposób. Udawanie kogoś innego nigdy nie da nam prawdziwej radości. Wydaje nam się, że zachowując się jak 👉 tamta dziewczyna, która jest bardzo kobieca, albo 👉 tamta, od której aż kipi od pewności siebie, albo 👉 tamta, która jest duszą towarzystwa, będziemy bardziej lubiane? Pokazanie swojej prawdziwej twarzy może wydawać się trudne. Bo co inni sobie o mnie pomyślą? Jakiś mechanizm obronny z tyłu głowy podpowiada nam, że możemy się ośmieszyć albo ktoś weźmie nas za dziwne, może nawet głupie. Ale osoby, przy których możemy być sobą, oni właśnie kochają nas za naszą autentyczność. Poza tym, jeśli pokazujemy innym ludziom naszą fake face, to nie dajemy im szansy na polubienie prawdziwych nas ❤️.

To mój ulubiony fragment piosenki „Better Thangs”, której energia jest ahh…! niesamowita!

No właśnie, często zdarza nam się tracić humor przez rzeczy, na które nie mamy nawet wpływu. Ktoś może być dla nas niemiły, bo np. ma gorszy dzień. Ktoś może rzucić coś sarkastycznie albo robić sobie z nas (dość słabe) żarty, bo takie ma 'poczucie humoru’. Ktoś może okazać nam brak szacunku, bo tak naprawdę kiepsko u niego z szacunkiem do samego siebie. Chodzi o to, że najczęściej nie ma to nic wspólnego z nami, ale tak sie zdarzyło, że ta osoba się akurat miała ochotę się na kimś wyrzyć i tym razem padło na nas.

Ale! Historia od drugiej strony może być też nieco inna, niż my ją sobie opowiedziałyśmy. Bo co jeśli ta osoba nie miała wobec nas złych zamiarów? Może intencją tego kogoś nie było wcale wbicie nam szpilki? Rzecz w tym, że my nie mamy pojęcia co jest w głowie innych! Dlatego nie zakładajmy niczego z góry i nie bierzmy niczego do siebie. Nie jesteśmy odpowiedzialne za innych ale jesteśmy odpowiedzialne za swoją reakcję. Tak jak cytat w naszym kalendarzu październikowym:

„To co ktoś mówi jest JEGO, a to co ty usłyszysz jest TWOJE”.

Jaka jest nasza prawdziwa INTENCJA?

Gdy wybieramy się na randkę… Czy idziemy z intencją „chcę się dobrze bawić”, czy raczej skupiamy się na tym, by zaimponować drugiej osobie?

Brzmi znajomo? Ja od zaaawsze mialam z tym problem. Chciałam, żeby wszyscy dookoła mnie lubili i uważali za fajną. Często mało było w tym prawdziwej mnie. Tak bardzo skupiałam się na tym jak zapunktować, że brakowało mi czasu, by zastanowić się czy ja w ogóle spędzam czas tak jak lubię. Czy rozmawiam o tematach, na które mam ochotę, czy raczej próbuję podtrzymać rozmowę, by nie doszło do niezręcznej ciszy? Czy zadaję pytania, które naprawdę mnie interesują i na które chcę usłyszeć odpowiedź? Czy jestem szczera czy zdarza mi się trochę podkoloryzować rzeczywistość, żeby się przypodobać?

Co sobie o mnie pomyślą?

NIEWAŻNE. To naprawde jest nieważne (a przynajmniej naszą rolą nie powinno być zaprzątanie sobie tym głowy). Zamiast zużywać energię na coś, czego nie możemy kontrolować, spożytkujmy ją na poznanie lepiej drugiej osoby i siebie. No właśnie – idę z intencją poznania tego co JA lubię. Idę z intencją zobaczenia co u mnie działa a nad czym mogę jeszcze popracować. Idę z intencją poznania SIEBIE.

Mocne słowa! Ale to bardzo ciekawy temat do zastanowienia się.

Ile to razy zdarzyło nam się nie słuchać swojego rozmówcy a jedynie wyczekiwać momentu, żeby tylko coś wtrącić? Często po prostu nie przywiązujemy uwagi na to co ktoś ma do powiedzenia. Niestety tym samym nie dajemy sobie możliwości na zrozumienie drugiej strony. Nie chodzi tu zupełnie o przyjęcie tego, co ktoś mówi za pewnik, ale o całkowite skupienie się na TYM momencie (zamiast odlatywać myślami i zastanawiać się co ciekawego by tu powiedzieć). To gwarantowane, że osoba z którą rozmawiamy wyczuje to, że jej się nie słucha. Dlaczgo potem miałaby włożyć wysiłek w wysłuchanie nas?

Otwórzmy się bardziej na słuchanie a nie jedynie na gadanie. To zdecydowanie polepszy nasze relacje (z partnerem, przyjaciółmi, rodziną…) i być może też otworzy drzwi na ciekawsze konwersacje.